Rusini na teritoriji današnje Srbije žive preko 260 godina. U njihovoj bogatoj tradiciji 17. januar 1751. godine ostao je zabeležen kao poseban datum.

Toga dana je Franc Jozef de Redl, savetnik carice Marije Terezije i administrator Kraljevsko-državnog Bačkog distrikta u Somboru potpisao prvi zvanični dokument − Ugovor o naseljavanju 200 rusinskih grkokatoličkih porodica na tadašnju pustaru Veliki Krstur. Bio je to oficijelni početak današnjeg Ruskog Krstura, najstarijeg, najvećeg i najpoznatijeg naselja Rusina u Vojvodini i Srbiji.

Taj dan je već više decenija prihvaćen kao dan zvaničnog doseljavanja Rusina na ove prostore.Prvi rusinski doseljenici su pojedinačno u Bačku počeli pristizati već sredinom dvadesetih godina XVIII veka, ali tek popis iz 1746. godine svedoči o boravku većeg broja rusinskih porodica nedaleko od Krstura.

Njihovo naseljavanje je bilo povezano sa opštim prilikama. Nakon okončanja perioda austro-turskih ratova 1739. godine Habsburška monarhija je došla u posed plodnih, ali gotovo pustih teritorija na tlu južne Ugarske. Tada je odlučeno da se one nasele i privredno obnove. Među narodima koji su pristigli i pustili korene na plodnoj vojvođanskoj ravnici našli su se i Rusini.

Od preduzimljivih žitelja ova dva bačka naselja, od početnih 350 porodica i novih doseljenika iz starog kraja Gornjice, (gornjih karajeva Austro-Ugarske), vremenom se razvila nacionalna zajednica Rusina u Vojvodini.

Po istorijskom poreklu Rusini pripadaju Istočnim Slovenima. U srednjem veku Rusinima su se zvali svi žitelji Kijevske Rusi. Tokom stoleća menjale su se granice i države. U XIX veku ovaj etnonim određivao je sve Istočne Slovene podanike Habsburške monarhije koji su živeli u Galiciji i severoistočnoj Ugarskoj.

Rusini za sebe kažu da su Rusnaci, a svoj jezik zovu ruski. Rusini pišu ćiriličnim pismom. Ko zna rusinski s lakoćom može razumeti sve slovenske jezike, a posebno jezike Karpatskog areala. Rusini u Srbiji više od jednog stoleća na svom narodnom jeziku objavljuju knjige. Jezik Rusina u Srbiji danas se smatra najmlađim književnim slovenskim jezikom. Tome Rusini treba da zahvale delu Havrijila Kosteljnika koji je rođen 1886. godine u Ruskom Krsturu. Bio je jedan od najobrazovanijih i najpoznatijih vojvođanskih Rusina − sveštenik, doktor filozofije, univerzitetski profesor i pisac.

Danas u Republici Srbiji i njenoj severnoj pokrajini Vojvodini, Rusini predstavljaju malobrojnu, ali po tradiciji i po svojim kulturnim karakteristikama, prepoznatljivu nacionalnu zajednicu. Zahvaljujući dvoipovekovnom postojanju na ovom prostoru južnog oboda Panonske nizije, vojvođanski Rusini Srbiju smatraju za svoju domovinu. Istovremeno Rusini su i posrednik u vezama Srbije sa regijama i državama srednje i istočne Evrope gde se nalaze i njihovi istorijski koreni.